സമയമോ തിയ്യതിയോ ഓര്‍മയില്‍ ഇല്ലങ്കിലും പഴമയുടെ മണം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന ആ നാലുകെട്ട് എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഇന്നും മായാതെ നില്‍ക്കുന്നു. പറഞ്ഞു വരുന്നത് പഴയൊരു പഠനയാത്രയെക്കുറിച്ച്. സ്ഥലപ്പേര് കൃത്യമായി ഓര്‍മയില്ലെങ്കിലും കുട്ടിയടിക്കടുത്താനെന്നെന്‍റെ ഓര്‍മ്മ. ഞങ്ങള്‍ പത്തിരുപത്തഞ്ചു കുട്ടികള്‍ രണ്ടു ജീപ്പിലായി കുത്തിനിറഞ്ഞ് വഗന്‍ ട്രാജഡി പോലൊരു യാത്ര. പക്ഷെ കാണാന്‍ പോകുന്ന മഹാകഴ്ച്ചയിക്കു മുന്‍പില്‍ ആ വേദനകളെല്ലാം നിസ്സാരാമയിരുന്നു.
ഒടുവില്‍ ഞങ്ങള്‍ അവിടെയെത്തി. വെട്ടുകല്ലില്‍ കെട്ടിയെടുത്ത് ഓടിട്ട ഒരു വലിയ വീട്. സത്യത്തില്‍ ഞാന്‍ ആദ്യമായാണ് അത്ര വലിയൊരു വീട് കാണുന്നത്. പക്ഷെ വേറൊരു പ്രശനം, ആ നാലുകെട്ടിന്‍റെ ഇപ്പോഴത്തെ ഉടമസ്ഥര്‍ കുറച്ചകലെമാറിയാണ് താമസം .നാലുകെട്ടിന്‍റെ ഉള്ളറ കാഴ്ചകള്‍ കാണാന്‍ ഞങ്ങള്‍ ഇനിയും കാത്തുനില്‍ക്കണമെന്ന് അര്‍ഥം.
പക്ഷെ ഉര്‍വശീ ശാപം ഉപകരമെന്നപോലെ ഞങ്ങളെയും കാത്ത് അവിടെ വേറൊരു അത്ഭുതം ഉണ്ടായിരുന്നു. കായിച്ചു കിടക്കുന്ന മാവുകള്‍. ചക്കപഴത്തെ ഈച്ച പൊതിയുന്നപോലെ നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ കുട്ടികളെല്ലാം മാവിന്‍റെ ചുറ്റുമായി. ചില വിരുതന്മാര്‍ അതിന്‍റെ മുകളില്‍ വലിഞ്ഞു കയറലും കഴിഞ്ഞിരുന്നു ഇതിനിടയില്‍. ഒരു സത്യം പറയാം അന്നാദ്യമായാണ് പെണ്ണായി പിറന്നതില്‍ ഞാന്‍ ദുഖിച്ചത്. ഒരു മങ്ങയിക്കു വേണ്ടി മുകളില്‍ നിക്കുനവന്മാരുടെ കാരുണ്യം കാത്തു നില്‍ക്കുന്നത് സഹിക്കാന്‍ കഴിയില്ലായിരുന്നു ഒടുവില്‍ കല്ലുപെറുക്കി എറിയുമെന്ന ഭീഷിണിപുറത്ത് അവന്മാര്‍ വീണു.
അങ്ങനെ അവസാനം ഉടമസ്ഥനും വന്നു . ഒരു കൊച്ചു പയ്യന്‍ . എനിക്കവനോട് ചെറുതായിട്ടൊരു അസൂയ തോന്നിയിട്ടോ. ഒടുവില്‍ വാതില്‍ തുറന്നു . അതിനു മുന്‍പ് ഒന്നു പറയട്ടെ ഈ നാലുകെട്ടിന്‍റെ മറ്റൊരു പ്രത്യേകതയായിരുന്നു ചുറ്റൊടുച്ചുട്ടുമുള്ള വലിയ നീളന്‍ വരാന്ത. അതിന്‍റെ നീളവും വീതിയും എനിക്കത്ര അറിയില്ലങ്കിലും, അതിനു ചുറ്റും ഞാന്‍ മതിയാവോളം ഓടിക്കളിച്ചിരുന്നു.
വാതില്‍ തുറന്ന് എത്തുന്നത്‌ വലിയൊരു ഹളിലെയിക്ക് അതിനു ചുറ്റോടു ചുറ്റും മുറികള്‍ . മുകളിലെയിക്ക് ഒരു കോണിപ്പടിയുമുണ്ട്.ഞങ്ങള്‍ മുറികളില്‍ കേറിയിറങ്ങി കണക്കെടുപ്പ് നടത്തി. അവസാനം ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ സെന്‍സസ് റിപ്പോര്‍ട്ട് അവതരിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ മുറികളുടെ എണ്ണം അറുപതും എഴുപതും കടന്നിരുന്നു. സത്യം പറയട്ടെ ഞാന്‍ എണ്ണിയ മുറികളുടെ എണ്ണം മുപ്പതഞ്ചയിരുന്നു.
ഒരു കാര്യം പറയാന്‍ മറന്നു . ഞാന്‍ അവിടെ ഒരു സൂത്രം കണ്ടിരുന്നു. എന്താന്നോ? നമ്മുടെ ഇപ്പോഴുത്തെ യൂറോപീന്‍ ക്ലോസേടിന്റെ ഒരു മിനിയേച്ചര്‍ രൂപം . രാത്രിയില്‍ ഒന്നിനു പോകാനുള്ള എളുപ്പവഴിയാണന്ന് പിന്നീട് ടീച്ചര്‍ വിവരിച്ചപ്പോളാണ് എനിക്ക് പിടികിട്ടിയത്.
നാലുകെട്ടിന്‍റെ ആകര്‍ഷണ കേന്ദ്രം ഞാനിതുവരെ പറഞ്ഞില്ല. അത് നടുമുറ്റമാണ്. ഒരര്‍ത്ഥത്തില്‍ വീടിനുള്ളിലെ ആ നടുമുറ്റം പിന്നീട് ഒരുപാട് കാലം ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. എന്നങ്കിലും ഒരു വീട് പണിയുമ്പോള്‍ അതിനൊരു നടുമുറ്റവും പണിയണം എന്ന് ഞാന്‍ ഏറെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.
നാലുകെട്ടിന്‍റെ എന്നെ ആകര്‍ഷിച്ച മറ്റൊന്ന് അതിന്‍റെ അടുക്കളയയിരുന്നു . ഇത്തരത്തോളം പോന്ന ആ വലിയ വീട്ടിലെ അന്തേവാസികളെ തീറ്റി പോറ്റിയിരുന്നത് ഒരു കൊച്ചടുക്കള്ളയയിരുന്നു. അന്ന് അത് ആ വീടിനൊരു കുറവായി തോന്നിയെങ്ങിലും പിന്നീട് ചിന്തിച്ചപ്പോള്‍ അത് അതിന്‍റെ ഒരുമയല്ലേ ?.
അന്ന് ഞങ്ങള്‍ ഏറെനേരം അവിടെ ഓടികളിച്ചിരുന്നു. ഒടുവില്‍ എല്ലാരും ചേര്‍ന്നൊരു ഫോട്ടോയും എടുത്താണ് മടങ്ങിയിരുന്നത് . തിരിച്ചിറങ്ങിയപ്പോള്‍ കളിപ്പാട്ടം നഷ്ട്ടപെട്ട ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലെ എന്‍റെ മനസും ശൂന്യമായിരുന്നു.
ഇന്ന് ഈ എട്ടുപത്ത് കൊല്ലങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ആ പഴയ നാലുകെട്ടിന്‍റെ ഓര്‍മ്മ എന്നെ തേടി വന്നതെന്തിനെന്ന് എനക്കറിയില്ല. എങ്കിലും എന്‍റെ ബാല്യത്തിന്‍റെ ആമാടപെട്ടിക്കുളില്‍ ഞാനിന്നും ആ നാലുകെട്ടിനെ നിറം മങ്ങാതെ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു. ഒരു സ്വകാര്യ സ്വത്തുപോലെ...................................
ഒടുവില്‍ ഞങ്ങള്‍ അവിടെയെത്തി. വെട്ടുകല്ലില്‍ കെട്ടിയെടുത്ത് ഓടിട്ട ഒരു വലിയ വീട്. സത്യത്തില്‍ ഞാന്‍ ആദ്യമായാണ് അത്ര വലിയൊരു വീട് കാണുന്നത്. പക്ഷെ വേറൊരു പ്രശനം, ആ നാലുകെട്ടിന്‍റെ ഇപ്പോഴത്തെ ഉടമസ്ഥര്‍ കുറച്ചകലെമാറിയാണ് താമസം .നാലുകെട്ടിന്‍റെ ഉള്ളറ കാഴ്ചകള്‍ കാണാന്‍ ഞങ്ങള്‍ ഇനിയും കാത്തുനില്‍ക്കണമെന്ന് അര്‍ഥം.
പക്ഷെ ഉര്‍വശീ ശാപം ഉപകരമെന്നപോലെ ഞങ്ങളെയും കാത്ത് അവിടെ വേറൊരു അത്ഭുതം ഉണ്ടായിരുന്നു. കായിച്ചു കിടക്കുന്ന മാവുകള്‍. ചക്കപഴത്തെ ഈച്ച പൊതിയുന്നപോലെ നിമിഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ കുട്ടികളെല്ലാം മാവിന്‍റെ ചുറ്റുമായി. ചില വിരുതന്മാര്‍ അതിന്‍റെ മുകളില്‍ വലിഞ്ഞു കയറലും കഴിഞ്ഞിരുന്നു ഇതിനിടയില്‍. ഒരു സത്യം പറയാം അന്നാദ്യമായാണ് പെണ്ണായി പിറന്നതില്‍ ഞാന്‍ ദുഖിച്ചത്. ഒരു മങ്ങയിക്കു വേണ്ടി മുകളില്‍ നിക്കുനവന്മാരുടെ കാരുണ്യം കാത്തു നില്‍ക്കുന്നത് സഹിക്കാന്‍ കഴിയില്ലായിരുന്നു ഒടുവില്‍ കല്ലുപെറുക്കി എറിയുമെന്ന ഭീഷിണിപുറത്ത് അവന്മാര്‍ വീണു.
അങ്ങനെ അവസാനം ഉടമസ്ഥനും വന്നു . ഒരു കൊച്ചു പയ്യന്‍ . എനിക്കവനോട് ചെറുതായിട്ടൊരു അസൂയ തോന്നിയിട്ടോ. ഒടുവില്‍ വാതില്‍ തുറന്നു . അതിനു മുന്‍പ് ഒന്നു പറയട്ടെ ഈ നാലുകെട്ടിന്‍റെ മറ്റൊരു പ്രത്യേകതയായിരുന്നു ചുറ്റൊടുച്ചുട്ടുമുള്ള വലിയ നീളന്‍ വരാന്ത. അതിന്‍റെ നീളവും വീതിയും എനിക്കത്ര അറിയില്ലങ്കിലും, അതിനു ചുറ്റും ഞാന്‍ മതിയാവോളം ഓടിക്കളിച്ചിരുന്നു.
വാതില്‍ തുറന്ന് എത്തുന്നത്‌ വലിയൊരു ഹളിലെയിക്ക് അതിനു ചുറ്റോടു ചുറ്റും മുറികള്‍ . മുകളിലെയിക്ക് ഒരു കോണിപ്പടിയുമുണ്ട്.ഞങ്ങള്‍ മുറികളില്‍ കേറിയിറങ്ങി കണക്കെടുപ്പ് നടത്തി. അവസാനം ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ സെന്‍സസ് റിപ്പോര്‍ട്ട് അവതരിപ്പിച്ചപ്പോള്‍ മുറികളുടെ എണ്ണം അറുപതും എഴുപതും കടന്നിരുന്നു. സത്യം പറയട്ടെ ഞാന്‍ എണ്ണിയ മുറികളുടെ എണ്ണം മുപ്പതഞ്ചയിരുന്നു.
ഒരു കാര്യം പറയാന്‍ മറന്നു . ഞാന്‍ അവിടെ ഒരു സൂത്രം കണ്ടിരുന്നു. എന്താന്നോ? നമ്മുടെ ഇപ്പോഴുത്തെ യൂറോപീന്‍ ക്ലോസേടിന്റെ ഒരു മിനിയേച്ചര്‍ രൂപം . രാത്രിയില്‍ ഒന്നിനു പോകാനുള്ള എളുപ്പവഴിയാണന്ന് പിന്നീട് ടീച്ചര്‍ വിവരിച്ചപ്പോളാണ് എനിക്ക് പിടികിട്ടിയത്.
നാലുകെട്ടിന്‍റെ ആകര്‍ഷണ കേന്ദ്രം ഞാനിതുവരെ പറഞ്ഞില്ല. അത് നടുമുറ്റമാണ്. ഒരര്‍ത്ഥത്തില്‍ വീടിനുള്ളിലെ ആ നടുമുറ്റം പിന്നീട് ഒരുപാട് കാലം ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. എന്നങ്കിലും ഒരു വീട് പണിയുമ്പോള്‍ അതിനൊരു നടുമുറ്റവും പണിയണം എന്ന് ഞാന്‍ ഏറെ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.
നാലുകെട്ടിന്‍റെ എന്നെ ആകര്‍ഷിച്ച മറ്റൊന്ന് അതിന്‍റെ അടുക്കളയയിരുന്നു . ഇത്തരത്തോളം പോന്ന ആ വലിയ വീട്ടിലെ അന്തേവാസികളെ തീറ്റി പോറ്റിയിരുന്നത് ഒരു കൊച്ചടുക്കള്ളയയിരുന്നു. അന്ന് അത് ആ വീടിനൊരു കുറവായി തോന്നിയെങ്ങിലും പിന്നീട് ചിന്തിച്ചപ്പോള്‍ അത് അതിന്‍റെ ഒരുമയല്ലേ ?.
അന്ന് ഞങ്ങള്‍ ഏറെനേരം അവിടെ ഓടികളിച്ചിരുന്നു. ഒടുവില്‍ എല്ലാരും ചേര്‍ന്നൊരു ഫോട്ടോയും എടുത്താണ് മടങ്ങിയിരുന്നത് . തിരിച്ചിറങ്ങിയപ്പോള്‍ കളിപ്പാട്ടം നഷ്ട്ടപെട്ട ഒരു കുഞ്ഞിനെ പോലെ എന്‍റെ മനസും ശൂന്യമായിരുന്നു.
ഇന്ന് ഈ എട്ടുപത്ത് കൊല്ലങ്ങള്‍ക്കു ശേഷം ആ പഴയ നാലുകെട്ടിന്‍റെ ഓര്‍മ്മ എന്നെ തേടി വന്നതെന്തിനെന്ന് എനക്കറിയില്ല. എങ്കിലും എന്‍റെ ബാല്യത്തിന്‍റെ ആമാടപെട്ടിക്കുളില്‍ ഞാനിന്നും ആ നാലുകെട്ടിനെ നിറം മങ്ങാതെ കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു. ഒരു സ്വകാര്യ സ്വത്തുപോലെ...................................
No comments:
Post a Comment